Kliniczna definicja traumy wg DSM-5 brzmi: „Narażenie na śmierć lub groźbę śmierci, poważny uraz lub przemoc seksualna w jeden (lub większą liczbę) spośród wymienionych sposobów: bezpośrednie doświadczanie traumatycznego przeżycia; bycie naocznym świadkiem traumatycznych dla innych osób wydarzeń; uzyskanie informacji o tym, że członek bliskiej rodziny lub przyjaciel doświadczył traumatycznego przeżycia. W przypadku narażenia na śmierć lub wystąpienia groźby śmierci dotyczących członka rodziny lub przyjaciela wydarzenie to musi wynikać z aktu przemocy lub być przypadkowe; powtarzane lub bardzo duże narażenie na nieprzyjemne szczegóły danego wydarzenia traumatycznego”.
Jak możemy przeczytać trauma może przybierać złożoną bądź prostą formę. W typologii możemy odnieść się do różnych kategoryzacji. Badacze wyróżnili traumy typu I – tj. zdarzenia pojedyncze o ograniczonym czasie trwania, zdarzenia masowe- gdzie jest wiele ofiar oraz trauma typu II tzw. Trauma złożona która charakteryzuje się powtarzającymi zdarzeniami lub serie zdarzeń np. doświadczenia ofiar wojny, maltretowanie czy wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie, zaniedbywanie, przemoc domowa.
Według van der Kolka: Trauma to mentalny skutek nagłego jednorazowego zdarzenia lub serii zdarzeń zewnętrznych, wywołujący czasowe poczucie bezradności i wykraczający poza normalne mechanizmy zaradczo- obronne”.
Jak czytamy trauma jest szeroko rozumianym pojęciem, gdzie możemy jej doświadczyć na przestrzeni życia.
Literatura:
- Strach ucieleśniony, Bassel van der Kolk
- Materiały ze studiów podyplomowych Psychotraumatologia 2019/2020